11. Plotkarze

Music

W dzień meczu z Norwich zamknęłam się w sypialni, żeby nie słuchać euforii wypływającej z ust Theo. Miałam przed sobą pierwsze zaliczenie z przecudownego przedmiotu jakim są podstawy prawa, a Theo i jego stres przed meczem, w którym nie grał uniemożliwiały mi zajrzenie do literatury przedmiotu. Zagłębiałam się właśnie w kolejne artykuły kodeksu prawnego, kiedy do moich uszu dobiegł głos chłopaka.
-Cholera! - wściekłość, aż z niego kipiała. - Czemu oni psują każdą taką akcję?!
Zajrzałam zdziwiona do salonu i ujrzałam siedzącego na kanapie z dość wymowną miną mojego chłopaka.
-Wzięli Jacka, żeby straszyć nim z ławki, a powinni postraszyć na boisku... Zwłaszcza przy takim wyniku. - spojrzał na mnie z wyrzutem jakby, co najmniej to była moja wina, że jego przyjaciel nie gra. - I jeszcze Alex...
Widziałam jak Anglik się skrzywił, więc zajęłam miejsce obok niego. Wynik i czas jaki pozostał do zakończenia spotkania zmroził mi krew w żyłach. Nic nie mówiłam, po prostu z milczeniem wpatrywałam się w ekran. Poczułam jak obejmuje mnie ramieniem, a następnie wygodnie oparłam głowę na jego torsie.
-Co z Chambo? - podniosłam lekko swój wzrok do góry.
-Był na boisku 2 minuty... Coś sobie zrobił jak tylko wszedł - rzucił z niesmakiem łapiąc przy tym kolejny haust powietrza. - Inga wracam do treningów w tygodniu...
-Co? - spojrzałam na niego wyraźnie zszokowana. - Wydaje mi się, że to za wcześnie.
-Nienawidzę siedzieć i nie grać - burknął uważnie mi się przyglądając, podczas gdy ja w dalszym ciągu w geście niezadowolenia marszczyłam swój nos. - Nie marszcz się tak.
Skupiłam ponownie swój wzrok na końcówce przegranego meczu Kanonierów, po chwili poczułam jednak usta chłopaka najpierw na moim czole, a potem na czubku nosa. Obróciłam się w jego stronę wraz z uniesionymi już do góry kącikami ust. Przejechał swoją dłonią po moim policzku podczas gdy ja delikatnie zaczęłam przymykać powieki. Jakby w odpowiedzi na tą czynność przylgnął swoimi ustami do moich wpijając się w moje wargi. Czuły pocałunek zaczynał przeradzać się w co raz bardziej zachłanny i łapczywy. Theo, który przed chwilą przeklinał na swoich kolegów i trenera teraz jak gdyby
zapomniał o wszystkich strapieniach. Ja też zapomniałam, bo po raz pierwszy dotyk Walcotta tak bardzo rozpalał moją skórę. Czując jego opuszki palców pod moją koszulką, chciałam więcej. Wygięłam szyję lekko do tyłu jednocześnie swoją dłonią przejeżdżając od jego karku do czubka głowy. Jego oddech na mojej szyi i pocałunki doprowadzały mnie do szału. Nie wiem nawet kiedy wciągnął mnie na swoje kolana zmuszając jednocześnie do zasiądnięcia na nich okrakiem. Obejmował mnie na wysokości bioder, co chwilę jednej ręce pozwalając powędrować gdzieś wyżej. Po chwili poczułam jak zgrabnym ruchem dłoni rozpiął mój biustonosz. Spojrzałam na niego z lekkim wyrzutem i jednocześnie uśmiechem na twarzy, odpowiedziała mi jedynie jego zaskoczona mina i krótkie "Ups". Zaśmiałam się mocniej przylegając do niego, by następnie ponownie wpić się w jego usta, znaleźć ukojenie w jego ramionach. Sama nie wiem po jakim czasie moja koszulka i górna część bielizny znalazła się na podłodze w salonie, a Theo niósł mnie na rękach do sypialni. Wiedziałam, że wspólne mieszkanie wiązało się z tym, że decyzja, co do tego czynu w końcu zapadnie, a my wylądujemy półnadzy na łóżku Theo. Kiedy mnie na nim położył, jednym ruchem zrzucił z siebie koszulkę, a następnie zaczął obsypywać mój dekolt i brzuch kolejną setką gorących pocałunków, które sprawiały, że stado motyli w moim brzuchu rozmnażało się w zastraszającym tempie. W równie szybkim tempie odnalazłam sprzączkę od jego paska, którą następnie odpięłam. Na nowo przylgnął swoimi ustami do moich jednocześnie okrywając mnie swoim ciałem. Poczułam jego dłonie wędrujące do rozporka moich spodni, moje powędrowały śladem jego. Kiedy zostałam jedynie w dość skąpych majtkach miałam ochotę to wszystko przystopować i zacząć prawić mu morały o tym, jak bardzo niedojrzali jesteśmy i że to zdecydowanie za szybko. Nim jednak zdołałam wydobyć z siebie choć jedno słowo, on zamknął mi usta na nowo kolejnym słodkim pocałunkiem. Kiedy usłyszałam głośny huk wywołany przez książki, które Walcott właśnie zrzucił na ziemię w pełni zapomniałam o moim zwątpieniu. Chciałam teraz poczuć to, co było między nami w pełni. Niemal pewny był fakt, że ja i Theo przeżyjemy dzisiaj naszą pierwszą w pełni wspólną noc.
-Kocham Cię, Inga - usłyszałam jego zapewnienie zanim ściągnął ze mnie ostatni fragment mojego ubrania.
-Mhm - mruknęłam zadowolona odrywając go od mojej szyi i spoglądając mu w oczy. - Ja Ciebie też.


Leżałam z głową wspartą na piersi Theo, podczas gdy on przejeżdżał opuszkami swoich palców po moim ramieniu. Patrzyłam w sufit, wciąż łapiąc oddech i wspominając '7 minut w raju',  które właśnie przeżyłam. Obróciłam się teraz na brzuch układając swoje ręce i głowę na jego torsie, tak by móc patrzeć mu na twarz. Uśmiech nie schodził mi z twarzy. Chłopak tak samo skupiał się teraz na mojej twarzy podczas gdy ja podziwiałam teraz głębie koloru jego oczu. Usłyszałam dźwięk wiadomości przychodzącej na mój telefon, nie umknęło to, także Theo. Mimo wszystko nie miałam ochoty podnosić się i sięgać po aparat telefoniczny. Liczył się teraz tylko Theo. Uśmiechnęłam się do niego najpiękniej jak umiałam, kiedy poczułam jego dłoń przejeżdżającą po moim biodrze. Wszystkie obawy, co do tej chwili zniknęły, a ja leżałam teraz w pełni usatysfakcjonowana i zadowolona. Chłopak sięgnął jednak po mój telefon nie przestający wibrować, a następnie mi go podał. Kiedy to robił skradłam mu jeszcze całusa, po czym wygodnie układając się na nim odczytałam wiadomość od Kariny.
From Karina: Powiedziałam mu, uciekłam, a teraz on przyszedł i.... Leży koło mnie. Tylko, że kurde ja wiem, że to litość...
To Karina: Powiedz mu o tym, że jej nie chcesz. Ej... Przyjadę do Ciebie, chcesz?
From Karina: Nie, nie, nie. Porozmawiam z nim na spokojnie. Siedź z Theo, pewnie jak zwykle będzie jęczał jak znikniesz.
To Karina: Trudno. Pojęczy, pojęczy i przestanie. Dla przyjaciółki zaryzykuję. Chyba, że wolisz posiedzieć sama z Torresem?
From Karina: Chyba tak... Musimy sobie sporo wyjaśnić.
-Co jest? - Brytyjczykowi nie umknęła lekka zmiana mojego nastroju.
-Nic, nic - uśmiechnęłam się odkładając telefon i spoglądając na niego. - Karina chyba sobie układa życie. A ja... - podsunęłam swoją twarz bliżej jego. - Zastanawiam się co będziemy jeszcze robić tego wieczora...
Nim zdążyłam coś dopowiedzieć Theo już zaczął mnie całować. Ale przecież po części o to mi chodziło. Chciałam go więcej i więcej, nie wyobrażałam sobie po skosztowaniu tego uczucia z nim, że po prostu wstaniemy z łóżka i spędzimy to późne popołudnie oddzielnie. Chciałam więcej i starałam się mu to powiedzieć tym przeciągniętym i namiętnym pocałunkiem. Odsuwając od niego swoją twarz przygryzłam lekko jego wargę, sprawiając tym samym, że wylądował na mnie. Dłuższą chwilę uważnie mi się przyglądał, by ponownie zacząć mnie całować.




-Co się z Tobą dzieje? - Jack po trzech dniach prób właśnie nawiązał ze mną kontakt.
Co robiłam przez te trzy dni? Olałam zaliczenie, olałam też trochę zajęcia dochodząc do wniosku, że jestem w stanie załatwić sobie jakieś zwolnienie od lekarza. Niemal całe dnie spędzałam w łóżku z przerwami na wizyty w łazience: te dłuższe i krótsze. Nie mogę nawet doliczać do tego posiłków, bo Walcott rozpieszczał mnie podając je mi do łóżka. Siedziałam teraz trzymając przy uchu telefon, a drugą ręką szczelnie przyciskając kołdrę do mojego ciała.
-Nic - zaśmiałam się spoglądając na śpiącego jeszcze po mojej lewej stronie Theo. - Po prostu miło spędzałam te trzy dni.
-Nie odbierałaś telefonów. - rzucił z wyrzutem, który jednak nie przykuł mojej większej uwagi. - Do Ciebie jest się ciężej dodzwonić niż do papieża.
-Masz rację Jack, pora się ogarnąć. - ponownie wybuchłam śmiechem zsuwając się teraz po oparciu łóżka i ponownie kładąc obok mojego chłopaka. - Nie bądź zły, wynagrodzę Ci tą moją niedostępność.
-Przestań - burknął ponownie niezadowolony. - Choćby się waliło, paliło to ani Ty, ani Walcott nie umiecie odebrać telefonu.
-Załóżmy, że to był ciężki weekend - rzuciłam uśmiechając się sama do siebie. -Oj Jacky, już się tak nie złość na mnie. Wynagrodzę Ci to, obiecuję...
-Miałem do Was sprawę - chłopak nie odpuszczał i nawet nie starał się kryć, że jest zły.
-Co to za pilna sprawa? - ułożyłam się teraz wygodnie w dalszym ciągu obserwując śpiącego chłopaka.
-Nie miałem z kim zostawić Archiego, ale co to was obchodzi.. - burknął ledwo dosłyszalnie w słuchawce.
-O przepraszam! Akurat wiesz, że dlatego przystojniaka zrobiłabym wszystko - zaśmiałam się patrząc na Theo, który jak na zawołanie otworzył oczy i zaczął przysłuchiwać się mojej rozmowie. - Zresztą Theo też, dobrze wiesz jak go lubimy....
-Teraz to już nieważne - głos Wilshere rozniósł się po pokoju, bowiem włączyłam tryb głośno mówiący. - Byliście tak zajęci sobą, że musiałem zaryzykować i zawieść go do Frimponga.
Po sypialni skrzydłowego Arsenalu rozniósł się zarówno mój śmiech jak i jego. Nie wyobrażaliśmy sobie widoku Dencha opiekującego się małym Wilsherem.
-Nie mów mi, że namówiłeś go na opiekę nad dzieckiem? - Theo próbował się uspokoić, jednak ledwo zadał pytanie, a wybuchł kolejną salwą śmiechu. Teraz to ja przytykałam mu rękę do ust próbując zahamować jego śmiech, jednak w efekcie niewyżyty Kanonier wciągnął mnie na siebie i zaczął całować.
-O księżniczka Theo się odnalazła - przypomniał nam o sobie Jack, sprawiając, że odsunęłam się od mojego lubego i zajęłam ponownie miejsce obok niego. - Już zamęczyłeś Ingę?
Popatrzyłam zdziwiona na mojego Anglika, po czym przeniosłam swój wzrok na telefon, na którym wciąż widniało zdjęcie rozmówcy.
-Nie zdołałem, bo zadzwoniłeś - zaśmiał się uważnie mi się przyglądając. - I generalnie nie chcę być niemiły, ale trochę nam przeszkadzasz.
Po tych słowach poczułam jego usta przylegające ponownie do mojej szyi i jego ciepły oddech na niej.
-Dobra nie przeszkadzam Wam, ale wieczorem wpadam na piwo! - do moich uszu dotarł głos Jacka, pomimo, że pocałunki skrzydłowego sprawiały, że czułam się jakbym unosiła się nad ziemią. - Na razie, wróbelki!


Kiedy usłyszałam głos Jacka, który wieczorem pojawił się u nas momentalnie uciekłam do łazienki. Sama nie wiem czy wstydziłam się tego, co rano mówił Theo czy zwyczajnie bałam się spojrzeć mu w oczy. Chyba jednak się bałam, że mnie nie zrozumie, że zacznie oceniać, a tego teraz nie potrzebowałam. Stałam zatem przeglądając się w lustrze i sprawdzając milimetr po milimetrze swoją twarz i szyję jakby chcąc na nich znaleźć jakiś ślad po ostatnich dniach. Jednak jedyne, co uległo zmianie to moje spojrzenie i uśmiech.
-Gdzie zgubiłeś swoją dziewczynę? - do moich uszu dotarł głos Jacka.
-Zamknęła się w łazience. Pewnie wisi na telefonie z Kariną - głos Theo wydawał się dość obojętny. - Pół weekendu na nim wisiały.
-Karina? - podejrzliwy ton głosu Jacka świadczył o tym, że chłopak jeszcze nie wiedział o dobrych wiadomościach.  - A tej co się stało, że nagle chce wisieć na telefonie?
-Podobno jest w ciąży i ułożyła sobie relację z ojcem dzieciaka - kolejny obojętny ton jego głosu przywołał mnie do salonu.
-Ale z Ciebie plotkara, Theo - obruszyłam się stając w przejściu i zakładając ręce na boki.
-Patrzcie kto wyszedł z ukrycia - za moimi plecami rozległ się głos Jacka, na który tylko podskoczyłam.
Obróciłam się na pięcie stając z nim twarzą w twarz, patrząc w jego ciemne tęczówki. Zasłaniałam go w pełni przed Theo, więc mój chłopak nie mógł widzieć tego, że Jack też spogląda mi w oczy. Czułam jak stara się wybadać swoim wzrokiem wszystko co dotyczyło Kariny i wszystko co dotyczyło mnie. Przymknęłam powieki, by za chwilę je otworzyć i ponownie utonąć w jego ciemnych oczach. Był jednak szybszy, wykorzystał moment, w którym zamknęłam oczy i przytulił mnie mówiąc głośno:
-Stęskniłem się za Tobą. Jakoś się zmieniłaś.
Otworzyłam oczy i zobaczyłam ten jego uśmieszek, za który oberwał tylko po głowie. Następnie odwróciłam się w stronę Theo rzucając z wyrzutem.
-O tym też już zdołałeś mu powiedzieć?!


Od autorki: W takich chwilach jak ta mam ochotę powiedzieć jak bardzo Was kocham. Arsenal właśnie wygrał 5-2 z Tottenhamem. Dominacja w północnym Londynie jest nasza. Z tej okazji dodaje Wam rozdział i pędzę kończyć rozdział na drugie opowiadanie.  Mam nadzieję, że mimo, że nieco krótszy to jednak nadaje się do publikacji. Zostawiam Was z Theo: